Reisverslag maart 2010

13 maart 2010 tot en met 21 maart 2010


We kunnen opnieuw terugkijken op een fijne tijd die we in Roemenië mochten hebben. Door middel van deze nieuwsbrief willen we U graag het een en ander over dit transport vertellen.

In de eerste plaats is het goed om ook nu te laten merken dat we dankbaar zijn voor de mensen die zich de afgelopen periode weer hebben ingezet voor de hulpverlening. Want zonder deze mensen zouden we wel kunnen stoppen.

Zo waren er mensen die mee hebben geholpen met het inpakken van de vele dozen kleding.
Anderen waren behulpzaam bij de voedselinzamelingen die we gedurende 3 weekenden in de diverse winkels hebben gehouden Ook zijn enkele mensen heel ijverig bezig met het breien c.q. naaien van kleertjes en het naaien van lakentjes voor de kliniek in Tirgu Mures waar we ook deze keer weer naar toe zijn geweest.
Er zijn een aantal mensen die voor ca 25 gezinnen in Sebis die het extreem moeilijk hebben steeds een extra voedselpakket meegeven.
Ook danken we de personen c.q. gezinnen die ons financieel ondersteunen.
Laten we tot slot vooral niet het groepje "sjouwers en stouwers" vergeten, die hebben gezorgd dat alles weer op de goede plek in de vrachtauto kwam. ( we kregen zelfs opnieuw een compliment van de chauffeur dat de trailer zo goed was beladen.)

Zo werd het woensdag 10 maart, de dag dat we vol verwachting de trailer gingen laden. Enigszins gespannen of we alles zouden kunnen houden, want omdat we van opslaglocatie moeten veranderen, kon er niets blijven staan.
We hadden uitgerekend dat het ongeveer zou kunnen, maar het was toch een gok omdat we deze keer weer een tractor meenamen naar Roemenië en we niet helemaal konden inschatten hoeveel ruimte we daarmee zouden verliezen.

Maar het is een echt wonder, want op 2 kinderstoeltjes na hebben we alles meegekregen en dat was bepaald niet gering. Want naast de tractor (die qua hoogte en breedte precies in de trailer paste en die helemaal werd "in- en volgepakt"), hadden we maar liefst ca. 375 bananendozen kleding; ca. 50 zakken met jassen en dekens; Verder mochten we maar liefst 20 bananendozen (!) met gebreide en genaaide babykleding en lakentjes meenemen voor de kliniek in Tirgu Mures.
Ook kregen we 125 kg pootaardappelen en gaat er maar liefst ca. 5.500 kg houdbaar voedsel mee; 4000 kg potten Hak groente, vrij veel meubilair, een aantal rolstoelen,Tv's; audioapparatuur en huishoudelijke goederen zoals: magnetrons, een wasmachine, droger en gasfornuis. Ook konden we maar liefst 7 complete computersystemen met de benodigde (legale) software meenemen. Maar dat was nog steeds niet alles, want ook kregen we deze keer weer ca 1000 kg melkpoeder en voedingssupplementen en 4 pallets (ca 1200 kg) antibioticum en zo'n 60.000 tabletten brufen.

Als U dit leest snapt U vast wel iets van onze (gezonde) spanning of we alles konden houden.

Maar dit gezegd hebbend overheerst vooral de dankbaarheid voor al deze waardevolle hulpgoederen die we hebben ontvangen en die in Roemenië zo goed bruikbaar zijn.

Op Zaterdagmorgen 13 maart vertrokken we dan voor opnieuw een lange reis.
Ook de truck vertrok zaterdagmorgen vroeg.
Op zondagmiddag kwamen we aan bij onze eerste losplaats in Sebis.
's Avonds arriveerde ook de truck en werd achter het kindertehuis ongeveer 2/3 deel van de lading gelost.
De kleding en het voedsel is bestemd voor o.m. het kindertehuis, de beide bejaardencentra, de arme gezinnen in en rond Sebis en er wordt zelfs een deel gebracht naar plaatsen in het zuiden van Roemenië.

Maandagmorgen gingen we bijtijds op weg naar onze 2e losplaats in BLAJ. Daar werd maandagmiddag de tractor en de resterende hulpgoederen (voedsel, kleding etc. en ook de pootaardappelen) gelost. Ook daar vind de kleding en het voedsel zijn weg via vaste contactpersonen naar de allerarmsten in Blaj en naar arme gezinnen in de verschillende omliggende plaatsen.

Op dinsdagmorgen vertrokken we bepakt en bezakt met onze 20 bananendozen babykleertjes en lakentjes en nog 2 grote vuilniszakken met nieuwe knuffeltjes (compleet met mondkapje en doktersmuts) voor de kinderen daar.
Wat we aantroffen was gastvrijheid en blijde en dankbare gezichten.
Dan realiseer je je opnieuw dat het goed is wat je doet. Dat je op zo'n simpele wijze mensen echt tot steun kunt zijn.

Woensdag was voor ons een dagje ontspanning in Blaj en zijn we een eindje de bergen in geweest om te genieten van het mooie uitzicht.

Tot slot zijn we op de terugweg naar Sebis bij "onze" bejaardencentra geweest. In Halmagiu zitten de gehandicapte ouderen die zich nog steeds zichtbaar erg prettig voelen op deze plek. (Is ook geen wonder ze komen uit een staatstehuis waar men met ca 40 a 50 personen op een slaapzaal verbleef.)
Op de 2e locatie (in Maculigea) zitten de "gewone" ouderen die het daar ook erg naar de zin hebben. Ik vind het nog altijd indrukwekkend als ik zie hoe de mensen veranderd zijn sinds ze in "onze" tehuizen zijn opgenomen.

Op Zaterdag begon voor ons de terugreis en zondagavond kwamen we weer veilig in Zwolle aan.
We zijn dankbaar dat God ons bewaard heeft en dat we deze reis weer mochten maken. Het zet je altijd even weer met beide benen op de grond. Dan besef je eens te meer hoe goed wij het hier hebben.

Er kwamen de eerste dag na terugkomst al weer een aantal telefoontjes binnen van mensen die kleding hebben dus we kunnen al weer aan de slag. We zullen het met veel enthousiasme doen.

Henk de Breij


[terug]